امور پژوهشی

آمارزیستی

علم آمار زیستی از (معدود) علومی است که بطور روزافزون در کلیه زمینه‌های پژوهشي بشر از صنعت و کشاورزي، اقتصاد و تجارت گرفته تا بهداشت و بيولوژي وو بيوتکنولوژي و پزشكي كاربرد پيدا كرده است. آمار زیستی شاخه ای از آمار(کاربردی) است که تمرکز و تأکید آن بر توسعه و استفاده از روشهای آماری است كه در راستايي حل مسائل و پاسخ به سئوالاتي كه در بهداشت، پزشكي و ژنتيك و بيولوژي انساني مطرح مي شوند.از آنجاییکه متخصصان آماردر بخش های مختلفی مشغول بکارند، متخصصاني که علم آمار را بکار مي برند غالبا” سمت هاي كاري متفاوتي دارند. به عنوان مثال فردي كه روشهاي آماري را در داده هاي اقتصادي بكار مي برد با عنوان آمارگر علوم اقتصادیشناخته می شود در حالیکه آمارگرانی که در علوم بهداشت عمومي يا پزشکي مشغول بکارند عنوان هاي متخصص آمار زيستي، زيست سنج ويا همه گيرشناس (اپيدميولوژيست) را به خود اختصاص می دهند. بسیاری از امور، به عنوان مثال، طراحی روشهای آزمایشی براي تاييد دارويي جديد از طرف دولت بدون بهره گيري از روشهاي آماري قابل اجرا نمي باشند. نمونه گيري يکي فنوني است که آمار گران از آن بهره می گیرند. نمونه گیری يعنيجمع آوري اطلاعات درباره گروهي از مردم يا مجموعه اي از چيزها توسط بررسي قسمت کوچکي ازکل مجموعه. به عنوان مثال سرويسهاي رتبه بندي برنامه هاي تلويزيوني، به منظور تخمین تعداد بینندگان برنامه ای خاص، به جای مطالعه تمامی بینندگان تنها به بررسی چند هزار خانواده مي پردازند.

اپیدمیولوژی

علم اپیدمیولوژی یکي از علوم پايه پزشکي است که چگونگي توزيع وتعيين کننده هاي توزيع حالت ها ورويداد هاي مربوط به سلامت را در جمعيتي مشخص مطالعه مي‌كند .اپیدمیولوژی یک علم مقايسه است که در آن رويداد بيماري در گروه هاي جمعيت به وجود يا عدم عواملي در اين گروه ها مربوط مي‌شود. اپيدميولوژيست ها اين روابط را در يک چارچوب بيولوژيک قرار مي‌دهند تا به بينش لازم براي درك علل بيماري ها دست يابند. فعاليت هاي اپيدميولوژي شامل مطالعه هاي تجربي است، كه در آن پژوهشگران مواجهه افراد يا يك عامل را كنترل مي‌كنند، مطالعه هاي مشاهده اي كه در آن پژوهشگران تجربه هاي سلامتي افراد مواجهه يافته و مواجهه نيافته را پيگيري مي‌كنند و ايجاد و تكامل روش هاي مطالعه جديد است. عواملي كه اپيدميولوژيست ها مطالعه مي‌كنند شامل ويژگي هاي جمعيت شناختي، ويژگي هاي بيولوژيكي، ويژگي هاي اقتصادي و اجتماعي، عادت هاي مشخص و ويژگي هاي ارثي است. اين عوامل ممكن است با افزايش يا با کاهش خطر بیماری همراه باشند.